Nieuws
Reünie Jambuurt in La Strada
ARCHIEF: Vrijdag 12 oktober 2007 Op zaterdag 3 november is er een reünie van de Jambuurt in café La Strada. Zal Henk Kjester zijn befaamde Ska-dansen nog eenmaal vertonen? Komt zwerver nog langs met een paar z.g.a.n. Nikes? Of Paulo K. met bijna echte Lacoste’s? Laat Karel B. eindelijk zijn ‘Rude Boy’ tattoo die op zijn rug zit aan iedereen zien? Is Bonny the Pepking aanwezig om een kaartje te leggen? En gaat Jacco V. deze avond eindelijk Jose B. of Artje H. naar huis brengen? Niemand weet nog wie er allemaal op zullen komen draven en wat er gaat gebeuren. Maar één ding staat vast. The Willibrortz zullen die avond optreden. In de originele bezetting. Met Erwin Hoetjes. Met JP Kuipers. Met Adri Abbo. En met Perry van Schagen. Dus zorg dat je om 22.00 uur in Cafe La Strada bent. En ja, je kunt eerst nog even naar NEC – AZ, daar hebben we rekening mee gehouden. Iedereen is deze avond welkom!
Opgroeien eind jaren '70, begin jaren '80 was geen pretje. Er waren geen banen - geen woningen (Geen woning geen Kroning!) - de hypotheekrente die onze ouders betaalden, zo hoog dat we niets anders dan jam op ons brood kregen - de Stones traden nooit meer op - AZ '67 werd in '81 kampioen van Nederland, feest voor de spelers en sponsors maar voor de vaste supporters was er niks, nada. Je begrijpt het was "doom" wat de klok sloeg, "No hope No future".
Wat doe je dan? Je zoekt gelijkgezinden op, en treft elkaar, op een vaste plek. Je gaat onbewust een soort van marketing bedrijven, en heel natuurlijk, vanzelf eigenlijk, begonnen we met "branding". In Amsterdam had je de Kinkerbuurt (KB). Wij moesten ook een naam hebben om uiting te geven aan ons gevoel. Jan Oostindie, vader van, had het vaak over de Jambuurt, dat was em helemaal! De Jambuurt gingen we als een soort van geuzenaam gebruiken en gaven we vaak als verklaring. Waarom was je niet op school ? Jambuurt. Wat gaan jullie doen ? Jambuurt. Vaak kregen we de vraag : maar wat is die Jambuurt dan ? Het enige wat we dan deden was het gebaar maken alsof je je vingers brand en dan zeggen: Gevaarlijk jonge !!! De Jambuurt kreeg alras navolging in Heiloo met groepen zoals de FRDB en de Horna's, maar geen van deze haalde het bij de Jambuurt.
Sommige mensen noemen dit verschijnsel tegenwoordig hangjongeren, maar dit was op de Jambuurt pertinent niet van toepassing. In plaats van rond te hangen was de Jambuurt een smeltkroes van ideeën en creativiteit. Als er op een avond weinig vertier was, werden er bij de pomp van Morsch wat oude banden opgehaald, die werden in het houten speeltuintje in de fik gezet, vervolgens met een noodgang naar de telefooncel bij de muziekschool (mobieltjes waren er nog lang niet) de politie bellen om te zeggen dat die kwajongens weer een fikkie hadden gestookt (Tja dit is alweer de zoveelste keer ! Treed eens op meneer de agent !). Vervolgens weer rap terug naar het speeltuintje en wachten tot ze kwamen en dan rennen en lachen voor je leven.
Een aantal was bedreven in grafische vorming en brachten prachtige letters aan op blinde muren en garageboxen. Sporten werd niet vergeten, we zaten allemaal op voetbal bij AZ. We gingen naar alle wedstrijden, uit en thuis. Ondertussen hadden de meeste van ons de koppies laten kortwieken (skinheateren noemde we dat). Ook de meiden van de Jambuurt lieten zich niet onbetuigd. Onder het motto van Sjoerd "een rebelse meid is een parel in de klassestrijd" werd er drifig geoefend met schaar en kam en knipten ze pico bello coiffures. De kapsels van o.a. Babette en Yvonne al gauw nageaapt door de internationale jetset en werden later bekend als Ladi Di kapsels.
Er werd geëxpirimenteerd met alternatieve betaalmiddelen: Rene G.die met zwikken z'n Nikes inzette, verloor, en heldhaftig op z'n sokken huiswaarts toog! Er waren pogingen tot communicatie met buitenaardse wezens. Nadat we op een avond een verkeerd sigaretje gerookt hadden werden we overvallen door een sinistere sfeer. We fantaseerden er op los en noemden allerlei oorzaken voor dat sinistere gevoel. Een van die oorzaken zouden best wel eens UFO's kunnen zijn. Dit verhaal had al lang vergeten geweest als de volgende morgen die prachtige leraar niet naar ons toe kwam: "Jongens ik hoorde via via dat hier gisteravond buitenaardse wezens gezien zouden zijn. Welnu ik ben amateur UFOloog en wil hier graag meer over weten".
De beste man had nimmer kunnen bedenken wat voor een sneeuwbal hij de Jambuurt in had gegooid! Die avond, in het donker, liepen er 200-300 kids joelend door het speeltuintje en pastoorse bossie op zoek naar bewijzen van die UFO's. Nog steeds staat Heiloo genoemd als plek waar UFO's zijn aangetroffen. En dat allemaal vanwege die brave borst die op een primeur hoopte....
Was dan alles koek en ei in de Jambuurt ? Nee natuurlijk niet. Een kleine groep hing de communistische basisgedachte aan van produceren naar vermogen en consumeren naar behoefte.
De productie zijde werd wat onderbelicht, maar de consumptiedrang nam bij deze groep extreme vormen aan. Tijdens een werkweek in Winterswijk werd deze groep in de kraag gevat en daarna heropgevoed.
Belangrijk onderdeel van het Jambuurt gevoel was de liefde voor muziek. Ska en Punk stonden broederlijk naast elkaar. Er werden diverse dansen uitgevonden zoals de Bertniest en de Henkiekjester. Eigen muziek was een belangrijke stroming binnen de Jambuurt. Roemruchte bands als Anti, Unox en de Skally Wags deden van zich spreken op de lokale podia. Geen van allen kon ook maar in de schaduw staan van The Willibrortz!
In de garage bij Hoetjes ontstond de oerband Anti. Er werd gezongen door een autospeakertje en mening teiltje sneuvelde onder het geweld van de drumstokken. Na een tijdje kwam er een vaste bezetting en echte instrumenten en mocht er geoefend worden in de Willibrordus stichting. Omdat we ook water uit het Willibrordusputje dronken, was de keuze gauw gemaakt: WILLIBRORTZ.
De muziek van de Willibrortz werd voetbalpunk genoemd. Er werden eigen teksten geschreven in het engels en nederlands. De gemeente Heiloo, zo onder de indruk van deze teksten, was wel zo aardig om die waardering niet onder stoelen of banken te steken, en vernoemde direct een straat naar de schrijver (ook van dit stuk). Er waren optredens in o.a. Parkhof, Buk Buk, Het Kroegje (Asta Asta) en de muziekschool. Een legendarisch optreden was onder de gereformeerde kerk achter het Loo. De band mocht pas om 2200 uur beginnen omdat er een vergadering was van het kerkbestuur. Op gegeven moment geeft de jongen achter de bar het sein veilig en zetten de brortz hun luidste beentje voor. Na amper 30 seconden alles donker en alles stil. De koster trok de stoppen eruit want de rondvraag was nog bezig...... Grote protesten uit de zaal. Hilarisch.
De Willibrortz hebben in hun korte bestaan twee mijlpalen behaald. De eerste was "de jongens uit de Jambuurt" het lijflied van de Jambuurt, heldhaftig gezongen tijdens menig wedstrijd van AZ, daarbij afgunstig bekeken door en de supporters van de tegenpartij en de andere AZ supporters! De tweede mijlpaal is de twee nummers op de verzamelelpee van de Buk Buk, a rits of potential hits. Deze elpee doet soms EUR 200 op marktplaats en is een waar collectors item!!
Naarmate er meer "munten" binnen de jambuurt in omloop kwamen werd het houten speeltuintje ingeruild voor The Railway. Agda en Cees zorgden voor een gouwe sfeer. We bleven gezond (minstens 1x fruitautomaat per dag), deden veel aan sport (flipperen), kregen educatie (kaarten om geld) en Agda en Cees waren ook niet te beroerd om opvoedkundige taken op zich te nemen(Jongens, Cafe Blank gaat sluiten)!
Tot het einde van The Railway bleven we vaste klanten. Daarna kochten we plantjes bij Jan Ranzijn (Cafe Tuinfeest). In de periode dat de huidige plannen voor het Stationscentrum bekend werden, hadden we afspraken gemaakt met de betrokken onroerend goed magnaat om vlak voor de sloop een feest te geven in de ouwe Railway voor de Jambuurt met de Willibrortz. Zoals zoveel van deze onroerend goed jongens doen ze helaas wat anders dan ze zeggen en verdween het pand onder de sloophamer zonder feest (nog bedankt Robert V.) Alweer een feest wat niet gevierd kon worden, net als in '81. Maar niet getreurd!
Met Ton Pekel, de eigenaar van La Strada hebben we een man in ons dorp die, en de historie van Heiloo, en AZ, een warm hart toedraagt. Op 3 November, na de thuiswedstrijd van AZ tegen NEC spelen de Willibrortz in La Strada. Voor het eerst sinds 26 jaar zijn de Brortz weer in Heiloo te horen, en wel in de originele bezetting. Perry van Schagen zingt, John Peter Kuiper gitaart, A3 Abbo drumt en Erwin Hoetjes bast.
3 November is de ideale gelegenheid om je ouwe Jambuurt makkers weer eens te spreken. Tussen de nummers door dan. Kom op tijd en neem oordoppen mee! Jambuurt Kids. All their hope is blown to bitz !
2013-09-03 Avond voor Martin van der Kreke
2009-04-28 Aanpak vernielingen in mei
2007-10-12 Reünie Jambuurt in La Strada
Meer nieuws met jambuurt
